Antoon woonde samen met zijn vrouw Janny in de straat waar ik ook woon. Door mijn dagelijkse rondje langs hun woonhuis kwam ik met Antoon en Janny in contact. Antoon bleek al jaren ziek te zijn, maar iedere keer kwam hij er weer bovenop. In december 2016 werd er een tumor in zijn nieren geconstateerd en moest hij worden geopereerd. Het lopen ging steeds moeizamer. Het lopen ging steeds moeizamer. Nadat hij een scootmobiel had gekregen was hij meer mobiel. Dagelijks deed hij zijn rondje door de polder. Ik sprak hem vaak en op een gegeven moment stelde hij mij de vraag of ik zijn uitvaart wilde regelen. ‘Want Tootje, ik kan niet meer beter worden’. Natuurlijk wilde ik dat doen. Waarop Antoon zei: ‘ga zo maar even naar Janny en zij vertelt je meer‘. Na het gesprek met Janny en later ook met Antoon erbij, hebben we alle wensen op papier gezet. Dit bracht voor hem rust. Een paar weken later kwam Antoon op bed te liggen in de woonkamer voor het raam. Een plek met een prachtig uitzicht vanwaar hij dagelijks vele mensen kon zien langs lopen en spreken. Janny, de dochters, schoonzonen en de kleinkinderen waren veel bij Antoon. Ook had hij iedere dag app-contact met zijn kleinkinderen, wat hij zo fijn vond. Het ging steeds slechter met Antoon. De kerstboom werd al heel vroeg neergezet want Antoon wilde de Kerst en Oud & Nieuw nog meemaken. Dat werden mooie maar ook zware dagen. Op maandag 13 maart is Antoon overleden. Hij was rustig ingeslapen in het bijzijn van Janny. Ik ben direct naar de familie gegaan en heb alles in werking gezet. De dochters hielpen mee om hun vader te verzorgen en in de kist te leggen. Antoon werd in het kleine kamertje opgebaard met zijn pet in de kist en een ketting van Elvis om. De kaart werd opgesteld met op de voorkant een foto van Antoon. Antoon bleef tot en met de dag van de uitvaart thuis waar ook gelegenheid was om afscheid van hem te nemen. Vazen met mooie rode rozen stonden om Antoon heen. Op de dag van de uitvaart was er eerst een viering van Woord en Gebed in de St. Bonifatiuskerk in De Rijp, voorgegaan door Pastor Jac Nöe. Daarna volgde nog een dienst in het crematorium te Purmerend. De dochters van Antoon hebben Antoon die dag zelf vervoerd. Niet in een traditionele rouwauto maar in de auto van Uitvaartverzorging De Vries. Na afloop van de crematieplechtigheid was er gelegenheid de familie te condoleren en een toost uit te brengen op het leven van Antoon. Voor de familie voelde het beter om dit niet in het crematorium te doen, maar bij Café Ans en Piet te Oosthuizen. Twee weken na de uitvaart heb ik met Janny gesproken en ze gaf aan dat alles zo goed en mooi is gegaan. Ze vond het fijn dat er heel veel ruimte was voor eigen inbreng en dat er tijd voor hen was. ‘Het was fijn dat je iedere dag langs kwam, Tootje,’ aldus Janny. ‘Zo kon ik altijd nog vragen aan je stellen’. Janny vertelt verder: ‘En dan is er stilte in huis, je bent afhankelijk van de mensen om je heen, je mist je uitlaatklep, de aanloop en de reuring. Wel heb ik een fijn gezin en zij zijn er altijd voor mij. Door het overlijden van Antoon ben ik ook gaan nadenken over mijn eigen uitvaart en ga ik een aantal belangrijke dingen op papier zetten. Maar ik hoop dat ik nog lang bij mijn gezin mag blijven.’
