Mijn moeder, Truus, zei altijd tegen mij: ‘Het leven is een toneelspel, je moet zelf de hoofdrol spelen.’ Nou, dat heeft ze gedaan. Ik denk dat Truus bij heel veel mensen een speciale rol in hun leven heeft gespeeld. Mijn moeder zei ook: ‘Als mijn tijd erop zit dan hoop ik dat het kort en bondig gaat en geen lijdensweg is.’ En zo is het gegaan…
Het is donderdagochtend 16 juli. Ik sta met alle dierbaren van mijn moeder om haar bed in de woonkamer van haar huis in De Rijp. Ze is stervende en iedereen heeft net afscheid van haar genomen. De dokter komt binnen. Hij vraagt of ze nog iets tegen de pijn wil hebben. ‘Nee, ik heb geen pijn…,‘ is haar antwoord. ‘Wil je een roesje om te slapen of wil je wachten en het op eigen kracht doen?’ vraagt de dokter verder. ‘Wachten’, zegt ze zacht.
Vlak voordat de dokter weggaat zegt ze tegen mij: ‘Marco, het is goed zo.’ Dan zegt de verpleegkundige: ‘Hou haar handen maar vast …’. Ik hou mijn moeders handen vast en vraag iedereen om bij het bed te komen staan. Terwijl ik mijn moeder in mijn handen vasthou, glijdt ze heel zacht en vredig… weg. Het voelt alsof ze werd gedragen en opgetild door al onze liefde. Alsof ze met liefde werd opgenomen door oma en opa, Tante Annie, Marijke en andere geliefden die zijn heengegaan. ‘Mam, zoals jij opsteeg naar, noem het onze Lieve-Heer, dat was zacht als fluweel en heel erg mooi!’
Na het overlijden van mijn moeder was het fijn dat er in alle rust naar ons geluisterd werd toen we zeiden dat we de uitvaart op onze eigen manier wilden vormgeven. De begeleiding van Christa bij dit alles was heel erg fijn. Komend met goede voorstellen en schikkend in wat wij belangrijk vonden om te doen. En vooral oprecht en gemeend betrokken. Samen met mijn oom Jack Noë hebben we een ‘compositie’ gemaakt van de uitvaart met, zoals mijn moeder zei ‘niet te veel opsmuk, maar een klein Rooms sausje.’
Wat waren er mooie speeches van tantes en nichten en natuurlijk het mooie verhaal van Jack over zijn zus Truus. En het was mooi om samen met iedereen ook nog te kunnen lachen om de humor waar mijn moeder vol mee zat.
Samen met Arnaldo Lopez heb ik tijdens de afscheidsdienst ons eigen nummer ‘Ergens’ live kunnen spelen en als afsluiter heb ik voor mijn moeder een door de studio speciaal gemixte versie van een nieuw eigen lied ‘Grijp De Dag’ mogen zingen. Wat was het mooi om mijn eigen muziek voor mijn moeder en familie te kunnen spelen en om me te laten ontroeren door het ‘Ave Maria’ in de versie van Aafje Heynis.
Je wilt elkaar niet kwijt, maar dat het afscheid van mijn moeder op deze manier is gegaan en we het op deze manier hebben kunnen doen, met mijn moeder in de hoofdrol, geeft ons rust en vrede.
Grijp De Dag
Grijp de dag
Hou ‘m vast
Haal vandaag
Alles uit de kast
Misschien dat jij
Vandaag nog
Wordt verrast
Want je weet niet
Hoe het zal lopen
Misschien is het wel
Voor jou de laatste dag
En nee natuurlijk het is niet
Voor jou te hopen
Maar stel dat het zo was
Grijp jij de dag dan vast?
Marco Emmerig
(beluister het hele lied op: www.blaeu.eu/www.Tune4u.nl)
Deze column is geschreven door Marco Emmerig.