Het videobeeld is mat en wat rood van kleur. Zoals dat was in de jaren ’70. Saskia draagt een rood met bruin en oranje jurk, haar wenkbrauwen zijn donker getekend en steken fel af tegen haar glanzende witte ogenschaduw. Samen met Serge, met zijn bekende snor, grote bos haar en gitaar, spelen ze hun muziek in een ziekenhuis waar een zestal zieke mannen hun publiek vormen. Weeïg, helder en gemeend zingt zij, lopend tussen de ziekenhuisbedden door het binnen onze landsgrenzen wereldberoemde nummer ‘Het zijn de kleine dingen die het doen’:
Dat kleine beetje zon waar je al wekenlang op wacht
Die uitgestoken hand die je van hen niet had verwacht
Dat kleine bosje bloemen en precies op dat moment
Die onverwachte brief als je alleen of eenzaam bent
Vervolgd door het refrein dat altijd lang in je hoofd blijft hangen
’t Zijn de kleine dingen die het doen die het doen
’t Zijn de kleine dingen die het doen
En ik denk dat ze gelijk heeft, Saskia, dat het de kleine dingen zijn die het doen. Als uitvaartbegeleider werk ik dagelijks met zoiets groots als de dood en voor eeuwig afscheid nemen. En toch binnen al die overweldigende emoties merk ik ook dat het de kleine dingen zijn, die van het grootste belang kunnen zijn na het overlijden van een dierbare. Zo klein soms, dat wij het ons niet realiseren of erbij stilstaan hoe belangrijk ‘gewone dingen’ kunnen zijn.
Zo mocht ik in het vroege voorjaar een uitvaart begeleiden van een moeder die haar hele leven dol was geweest op tuinieren. Tijdens het voorgesprek kwam naar voren dat zij een voorliefde had voor sneeuwklokjes. Dus had ik voor de uitgeleide een bosje sneeuwklokjes geplukt en op het hoofdkussen gelegd en een klein harkje bij haar handen. Voor mij een kleine moeite om te regelen. Voor de familie, zo bleek achteraf, waren die sneeuwklokjes en dat harkje zeer waardevol. Ook kreeg ik ooit te horen dat de dochters van een overleden vader het zo prettig vonden dat er zachtjes tegen hun vader gesproken werd, tijdens de verzorging. Voor ons is dat ‘gewoon’ onze manier van werken. Zacht zijn voor de overledene. Voor nabestaanden wordt het aanwezig zijn bij die zachte manier van met hun vader omgaan als zeer troostrijk ervaren. Het betekende voor hen op dat moment dat ook hun overleden vader het waard was om tegen te praten.
Wij willen nabestaanden helpen met de grootste dingen rondom de uitvaart; hoe regelen we alles goed, zodat families goed voor zichzelf en elkaar kunnen zorgen; hoe verzorgen we een corona-veilig afscheid dat toch niet als afstandelijk wordt ervaren; hoe schrijven we speeches voor verlegen nabestaanden; hoe handelen we de administratie zo goed mogelijk af zodat familieleden zo min mogelijk worden lastiggevallen met papierwerk.
Maar we willen vooral ook de kleine dingen doen. Welke kleine dingen zijn u bijgebleven bij een uitvaart van een familielid of bekende? Was het een kaartje uit een onverwachtse hoek, was het die vlinder die op de dag van de uitvaart langs vloog of was het dat beeldje van een hond dat tijdens de uitvaart op de kist stond?
We horen graag wat voor u de kleine dingen waren. Vindt u het leuk om dit met ons en anderen te delen, dan kan dat via onze facebookpagina. Wij zijn erg benieuwd!