Je kind moeten begraven is een van de ergste situaties die wij mensen kunnen meemaken. Hoe ga je om met zo´n groot verlies? Hoe kom je als ouders, grootouders, broers, zussen, vrienden of bekenden deze dag door? De stenen in ons hart waren dan ook zwaar toen we op 31 oktober 2019 afscheid moesten nemen van de 13-jarige Fabienne, de dochter van onze vrienden Nina en Patrick die een week daarvoor geheel onverwachts was overleden.
Ondanks het immense verdriet, was de uitvaart van Fabienne heel bijzonder. We hebben niet eerder zo’n uitvaart meegemaakt. Hoe respectvol er werd gehandeld naar Fabienne toe en hoe er omgegaan werd met het gezin heeft ons meer dan diep geraakt. Fabienne bleef tot de dag van de uitvaart thuis en lag in haar eigen slaapkamer, in haar eigen bed. Dit gaf het gezin de tijd en de ruimte om in alle rust afscheid van haar te nemen. Ze konden bij hun kleine Fabienne zijn, haar aanraken en tegen haar praten. Dit was heel helend en belangrijk voor iedereen.
Een groot geschenk in dit proces van afscheid nemen was uitvaartbegeleider Tootje. Zij was de rots in de branding voor het gezin. En een heel bijzonder persoon. Zo straalde ze warmte en zorgzaamheid uit toen wij haar voor het eerst ontmoetten toen Fabienne op de dag van de uitvaart naar buiten werd gedragen. Broer Timo en zus Emily hadden haar witte kist versierd met felgekleurde houten vlinders.
Tootje betrok Fabienne’s zusje Emily bij het hele proces en Emily was niet bij haar weg te slaan. Emily had Fabienne, samen met haar moeder, op de dag van overlijden levenloos in bed gevonden. Tootje voelde aan dat het voor haar rouwproces heel belangrijk was om overal bij betrokken te kunnen zijn. Ik herinner mij nog levendig het ontroerende moment dat Tootje en Emily voor de rouwauto gingen staan en samen een diepe buiging maakten. Een buiging als teken van hulde, waardering voor het leven en gewoon voor wie Fabienne was. Daarna draaiden ze zich allebei om en liepen voor de rouwauto uit. Gezamenlijk liepen we achter de rouwauto aan. De kleine processie bewoog zich via de straten van Landsmeer rustig naar de begraafplaats. Veel mensen langs de route namen duidelijk deel, tegenliggers stopten en de buschauffeur zette zelfs de motor af totdat iedereen voorbij was. We waren allemaal betrokken en vonden het bijzonder dat we Fabienne zo mochten begeleiden.
In het uitvaartcentrum wachtte ons een onbeschrijfelijk mooie en waardige uitvaartdienst. De aula was gevuld met familie, vrienden, kennissen, buren en collega’s. Sommigen hadden Fabienne nog nooit persoonlijk ontmoet maar waren gekomen om de familie te steunen. De uitvaart was een gelegenheid om de betoverende Fabienne te ontmoeten en afscheid te nemen tegelijkertijd.
De moeder van Fabienne had met foto’s een ontroerende reis door haar leven samengesteld; vakantiefoto’s, haar beste vriendin Amstel en de familiekat waar Fabienne een hechte band mee had. Foto’s van alle gelukkige momenten en natuurlijk haar favoriete muziek.
Na de dienst begeleidden we Fabienne in het stralende zonnetje naar haar laatste rustplaats. De aanwezigen omringden Fabiennes witte kist met oneindig veel knuffels. Alle kinderen groetten Fabienne voor de laatste keer met bellenblaas. Patrick, Nina, Emily en Timo lieten de vier roze ballonnen die aan de kist hingen op voor hun lieve dochter en zus totdat zij niet meer zichtbaar waren.
Wij zullen deze uitvaart nooit vergeten. Het verdriet is nog steeds enorm en de dag was zwaar. Maar met de steun van Tootje is het een dag met waardevolle herinneringen geworden en die zijn heel belangrijk voor het rouwproces.
Deze column is geschreven door Sandra Ott, vriendin van de familie Jongeruiter.