En dan ineens is het zover.
Na maanden van zorg is de tijd gekomen om afscheid te nemen van Jaap, mijn lieve man, onze vader, schoonvader en opa. Dit afscheid hebben we met ons gezin heel bewust kunnen nemen. Eerst de zorg thuis, dan de hulp van Buurtzorg en daarna het verblijf in het Hospice Thuis van Leeghwater. Dagelijks waren we allemaal in de gelegenheid om nog even met hem te praten of gewoon bij hem te zijn. Hij vertelde nog veel verhalen en daarbij ook zijn laatste wensen. Sommige wensen waren verrassend en sommige ook helemaal niet.
Op een vroege zondagmorgen kregen we het bericht van Jaaps overlijden. Dan weet je niet wat je overkomt. Een paar telefoontjes later zijn er al afspraken gemaakt met onze uitvaartbegeleider. Rust daalt direct op ons neer. Tijd voor afscheid, tijd voor verdriet, tijd om alle wensen kenbaar te maken en uit te werken.
Jaap is in De Beemster geboren, daar heeft hij zijn hele leven gewoond en daar heeft hij ook mogen sterven. Mooi dat hij ook na zijn overlijden in de Beemster kon blijven. We mochten hem in onze eigen auto naar de Stovenkamer van de Keyserkerk brengen en zelf de kist naar binnen dragen. Ook daar was het fijn om met elkaar bij Jaap te zijn. Zelfs onze hond Roza heeft daar afscheid kunnen nemen.
De wens om de afscheidsdienst in de Keyserin te houden is niet heel gebruikelijk, dat we dan ook nog veel muziek willen draaien, met beeld erbij, maakte deze uitvaart extra bijzonder. Met elkaar wisten we dit in goede banen te leiden. Ook speciaal aan de uitvaart is het feit dat bevriende veteranen Jaap deze dag willen begeleiden, als eerbetoon aan hun vriend en oud-Indiëganger.
Op de dag van de uitvaart dragen familieleden de kist met Jaap naar de Dodge WC52 uit 1943. Dit is het legervoertuig van onze zoon waarin Jaap zo graag door zijn zoon naar zijn laatste rustplaats bij zijn ouders gebracht wilde worden. Ook de volgauto is een Dodge. Deze twee auto’s, met voorop de vlaggen van de Beemster en van zijn geliefde Terschelling, omgeven door de vele bloemen, geflankeerd door de twee veteranen en gevolgd door een stoet van familie en vrienden, is een bijzonder beeld dat wij nooit meer zullen loslaten. We vonden het mooi om later te horen dat zoveel mensen deze bijzondere stoet van de Keyserin naar de begraafplaats hebben zien gaan.
Naderhand dronken we koffie met een lekkere koek bij Brasserie Alles met Liefde, want daar kwam hij zo graag. Even tijd om met iedereen te praten en herinneringen op te halen.
Wat gaat zo’n dag dan snel en wat is het fijn dat het regelwerk je uit handen genomen wordt en dat alles tot in de puntjes verzorgd is. Inmiddels weten wij dat de zorgen van De Vries niet stoppen bij de begrafenis, maar dat er ook hulp is bij de papieren afwikkeling en misschien nog wel belangrijker, een warm woord en aandacht in de tijd erna.
Wij als familie zijn iedereen dankbaar die op welke wijze dan ook betrokken is geweest bij dit eerbetoon aan Jaap en bij dit bijzondere moment in ons leven.