,,Waar heeft hij die spullen allemaal gelaten. Ik weet nog dat we samen ‘zo’n man’ over de vloer hebben gehad. We hebben best wel veel besproken. Dacht ik. Potverdorie, waar heeft hij die spullen nou neergelegd.” Corry loopt naar de witte kast in de kleine aanleunwoning. De kasten zijn keurig ingericht, maar tamelijk leeg. Haar oude handen bibberen, maar gaan resoluut door de bruine en groene klappers.
Aangeschaft in de jaren zeventig. Of zestig. ,,Oh, hier zal je hem hebben.” Ze loopt terug naar de tafel en geeft al haar informatie aan ons. Ze lijkt bijna opgelucht. ,,Kan jij hier iets zinnigs over zeggen. Want ik heb echt geen idee.”
Polissen zijn een zekerheid en een zorg tegelijkertijd. Maar eigenlijk is het vaak veel simpeler dan mensen denken. In tien minuten tijd maak ik twee stapels. Een stapel die weg kan, omdat het papieren zijn die niet nodig zijn om te bewaren. De laatste winstbrief (elk jaar werd deze polis iets meer waard) volstaat. De winstbrieven van 1998 tot 2017 zijn echt niet meer nodig. En de andere stapel, waar we uiteindelijk maar vijf polissen aan overhouden. Van polissen uit de jaren dertig, waar de verzekerde een paar cent per maand voor moest betalen tot aan de meest recente polis. Al snel is duidelijk dat er ongeveer 4.000 euro wordt uitgekeerd. Het blijft na al die jaren fijn om mensen duidelijkheid te kunnen geven en een last uit handen te nemen. Nadat we de wensen van de uitvaart hebben besproken, maken we een passende begroting en handelen we alles af met de verzekeraar.
Een enkele keer komt het voor dat de overledene alles heel goed geregeld heeft voor de nabestaanden. Maar meestal gaat het zoals bij dit gezin. Er komt een hele grote stapel papier tevoorschijn en mensen weten niet precies waarvoor ze verzekerd zijn en hoe het precies in zijn werk gaat. Daarom zorgen berichten in de media de afgelopen tijd over het mogelijk niet meer kunnen uitbetalen van polissen door bijvoorbeeld Yarden voor zoveel onrust. Wij zullen families daar altijd zo goed mogelijk bij helpen. Maar soms, zoals recent meegemaakt, zet een familie ook zelf de tanden in deze taaie materie. Omdat ze onrecht voelen of het niet eens zijn met de te lage uitkering van de verzekering. Zij liepen tegen muren op en het kostte bakken met tijd en vooral veel energie. Energie die je liever in een afscheid van een dierbare dan in een verzekeringspolis wilt stoppen.
Corry was tevreden met de vierduizend euro die de verzekering uitkeerde. Met wat maatwerk hebben zij op een hele warme en persoonlijke manier afscheid genomen. Maar de opluchting die zij voelde bij het overhandigen van de klapper met de polissen, daar wil je bij leven al duidelijkheid over. Want nu al weten waar je aan toe bent, dat kan zo lekker opluchten.